Sokullu Mehnet Paşa fıkrası

[usi]

Kanuni Sultan Süleyman’ın son devirlerinde sadrazamlığa getirilen Sokullu Mehmet Paşa cidden bilgili ve büyük bir devlet adamıydı. Sayısız başarılı hizmetleri ile olduğu kadar, iffet ve istikameti ile de pek haklı ve şerefli bir şöhret kazanmıştı.
Bazı dileklerde bulunmak üzere huzuruna giden bir delinin hançeri ile ölen ve Eyüp Sultan'da gömülen bu paşanın yalnız on beş senesi sadrazamlık olmak üzere elli seneden fazla devlet hizmetinde geçmesine rağmen ancak defin işlemlerine yetecek kadar parası çıktığı anlaşılınca herkes tarafından hayretle karşılanmış ve sevenleri birkaç misli artmıştı. Gömüldüğü sırada mezarı başında bulunanlar arasında devrin
Bektaşî erenlerinden tok ve doğru söyleyenlerden bir Bektaşi babasının derin bir düşünceye dalması, ocak ağalarından birinin gözüne çarpar. Yavaşça sokulur ve sorar:
- Dedem nedir seni bu kadar endişeye düşüren? Sokullu'nun ölümü mü? Bektaşi acı acı gülümser ve cevap verir:
- Hayır evlat, çalıp çırpmayan rahmetlinin devlet hazinesinde bıraktığı büyük miras ile bu mirasın geride kalan devlet büyükleri arasında uyandıracağı ihtiras düşündürdü beni...

[dostcakal]

Paylasim icin tesekkürler.
yaziyi okuduktan sonra aklima geldi paylasmak istedim.
Harun Resit islamiyetin En önde gelen besinci Abbasi halifesi.
Harun resit bir gün behlül dana H.Z lerini cagirir. Vezirlik teklif eder. ( Günümüzde Cumhur baskani bas danismani yardimcisi ve olmadiginda yerine söz sahibi olacak bir makam) Behlül bir danisip geleyim der. Halife sasirir böyle bir makamin neyini düsünür diye, pesine bir kisi gönderir bak bakalim kime danisiyor diye. Behlül tuvalete gider bir kac dakika sonra gelir, Danistim kabul etmiyorum der. Harun Resit tuvalette gitmissin ne danismasi der. Behlül oradakiler bizler birer insanlarin calisip didindikleri bizi kazanmak icin ömürlerini feda ettikleri yiyeceklerdik. Ne zamanki insan icine girdik bu hale geldik dediler. Bu yüzden kabul etmiyorum cok sagolun der.
Kissadan hisse.